'N R'GORD D' L'BERTA'
(ascolta in viva voce)
Ggh’è ‘na stràta a Ciàzza ch’ s’ ciama Vìa Cast’ddìna.
Jèdda è tutta p’ nningh e all’eb’ca era fàita d’ balatèddi
pròpiu p’ fr’nè i zzòcculi di scècchi ch’ ‘na vòta
cianàv’nu e sc’nnev’nu d’ddöch.
Öra, s’èra vèru ch’ i balatèddi fr’nav’nu
‘ncorch böna sc’dd’càda all’armài,
era ‘mpùru vèru ch’ jèddi fasgèv’nu ‘mping’r u tàcch
di scarpìni, di b’ ddi s’ gnùri ch’ a drumènia, do P’rtusg
cianav’nu pa Via Cast’ddìna, p’ annès a fè
‘na passiàda o Generau Cascingh.
Putè crèd quànt’era d’ f’curtös cianè e scénn’r p’ cössa stràta,
tant ch’ ì föm’ni (ggh’ l’hòi ancöra davànzi a l’oggi)
cam’ nav’nu a döi o tré n’sèmula, t’ nen’s a braccett’
p’ nan sc’ dd’ ché, ma cu p’rìcu ch’ s’ sc’dd’cava una
s’ purtàva ‘ndarrèna ‘mpùru l’ àutri!
Ma p’ mi nan era accuscì!
Jè, àncura carusétta e senza tàcchi,
cössa stràta m’ha fasgèva tutta currénn a scatta cör e mai sòla.
Jé èra sèmpr ‘n cumpagnìa d n’ gruppétt d’ f’m’nèddi
me cumpagnétt d’ l’ Aziongh Cattòl’ca.
Accuscì s’ ciamàva tànn a frequènza nta parròcchia
ch’ p’ mi era cödda d’ Santa Ven’ra.
‘Ncòch vòta, döi o tré màsculiddi s’giungv’nu
o nòst gruppétt d föm’neddi,
ma jèddi u savèanu d pr’ ncìpi ch’ era “partìa pèrsa”!
Cörr’eanu scì , ma sèmpr ‘ndarrèna ... senza mai putenn gìung’n!
Pròpiu b’ddì ddi cörsi pì stràtuzzi
ch’ partenn da Vìa Cast’ddìna, s’ nf’ lav’nu una dìntra l’àutra
còm ‘n dedalu... Ma, appèna n’ parèva d’ ess’n pèrd’uiti,
d n’ cop n’ r’ truvav’ mu o punt d partènza e u giö r’ p’ gghiàva.
‘Ntràsèv’mu nta vanèdda e scattiav’mu n’ nàuta...sèmpr’ d cörsa
còm s’avév’mu anné a p’gghiè u’ pàliu!!
Inveci era p’r’taggh’ern n’mumént d l’bertà!!
Dda cörsa d ’fàtt n’ fasgèva créd ciù rànni e ciù L’ BERI...
P’ ccà ch’ nöi tànn nan savèv ’mu!
Öra, dòp tan’ anni, u pozz dì..
Cö s’nt’ mént d l’ bertà ch’ pruvov’ma,
era pa d’ subb’ diènza ch’ fasgev’ mu!
Eh scì! Cöss fàtt d’annè griànn pi vanèddi da Cast’ ddìna,
era ‘na còsa proibìta, speci da mi ma’,
ch’ m’ assa volut semp sötta a so gonna.
Ma pròpriu p’ cöss jè nan scutàva, e a druménia
dòp u catechism’, cu sòl’t gruppétt d’ carösi,
parteva pa sol’ta sped’ ziöngh...
a cörsa pazza e allegracör pi vanèddi...
No méntr ch’ currev’mu, griàv’ mu a vösg d’ tèsta
paròddi senza s’gnf’cà, ch’ n’fasgèv’nu rìd
A dd songh arg’ ntìngh da nòstra r’sada,
a gént s’ facciàva o f’n’ströngh
e ggh’era cu r’dea e cu n’ disg’ea ciù d’ na paruddàzza!
E quànt’era bèu scanzè u p’rìcu d p’gghièrs ‘n cop d’ bastöngh
do v’gghiètt ch’stèva d giurnàda ‘nto scalöngh davànzi a so porta!
Jéu cu l’oggi a pampanèdda, par’va sèmp durmù
ma, còm n’ s’nt’va r’vè griànn n’ddà manéra,
cum’ nzàva a santiè << Talè,talè, r’v’nu i scavaddài...
Annév’n ‘n càsa...Vìa d zzà>>
No méntr isàva n’àriu u so bastöngh
ma senza mai ‘ngagghièr’n!
P’mi, cöss da drumènia, era ‘mpùru pu v’gghiètt
‘na speci d’appuntament’ cu niàuti carusétti.
Créd pròpiu ch’jéu n’ sp’ttàva!
Perciò a so r’eaziöngh era ‘na pantum’ma p’ dès ‘n vànt,
ma, sötta sötta, era cuntènt.
Öra ch’ ‘mpùru jè nan sign ciù carusétta
cöss r’gòrd d l’bertà davànzi a l’oggi...
m’ cunòrta.
Rosalba Termini
Gennaio 2016
Aurelio 2016-02-11 14:25
Quanti ricordi e sbucciature di ginocchia su quelle basole. Grazie per avermi riportato indietro di almeno mezzo secolo.
Giusi Costa 2016-02-04 07:29
BELLISSIMA POESIA DESCRITTIVA, CONNOTATIVA, EVOCAZIONE DI UNA VITA TRASCORSA, MA NON PASSATA, POESIA DI FORTE IMPATTO EMOTIVO, SEMBRA DI VEDERE ROSALBA CARUSETTA E SENZA TACCHI, MONELLARE PER LE STRADE DI PIAZZA. E IN LEI RIVEDO ME. PROFONDO SUD FUMMO SIAMO E SAREMO. GRAZIE ROSALBA POETESSA IN VERNACOLO.
GIUSI TUA