(ascolta in viva voce)

A valigia n’ ‘na màngh… n’ l’auta a bursètta

Cam’n’nu o Generàu Cascìngh, n’ na giurnàda d fìngh Öttövr

ancöra sötta l’oggi o sö

Anu l’àriu sbàttua, d cöddi c’ana fàit n’ viàgg ddöngh

Eh già, sunu döi ciaccësi ch’ ven’nu do Nord Itàlia fìngh zzà

O paìs, pa fèsta dî morti.

Cöss viaggétt iéddi u fànu agnad’ann

Nan sö p’ purtè i sciùri e so mòrti

Ma p’rchì su assài f’ziunàdi a Ciàzza ch’ i fës nàsc.

Jéu, u marì, cam’na anànzi, drìtt pa so stràta

ha prèscia d’ r’vè n’ càsa so.

Jédda, a mugghièr, ggh va d’arréra.

U pass n’ po’ ciù lent. Ma qual è u mutìv?

P’rchì iédda ha ess ciù stànca?

Nòn’zi, u mutìv nan è cöss.

I so oggi nan anu pr’mùra!

Sunu d’siösi d’ guardè i banchétti ca v’rdùra o m’rcatin.

Ddà v’rdùredda tant d’siàda o Nord Itàlia!

S’ha vuléss cattè öra, tutta. Purtèr’s’la ‘n càsa,

cum’nzèla a pulziè e a coc’r’ prima d’ svutè a valigia.

‘Ncòrch vòta, no so avant e ‘ndrè Nord-Sud

ha cap’tàt pròpriu accuscì.

Quànn eccu, ndé v’sgìcnanzi du banchètt d’ Màriu,

Ungh dî so amìsgi v’rdùrari,

Succèd ‘ncòch còsa ch’ sa d’ commovent.

Màriu, o baröm ch’avèa già scarù a föm’na n’luntananza,

Ggh pòrz a màngh, e dìntra chi ggh’è?

‘NA BEDDA F’CUDDÌNA, arangìngh e giàlla

È a so manéra d’ féggh’ a bonturnàda.

Ggh’a vuless munnè, p’ feggh‘la mangè ‘ndo mumént stìss

àncura tutta ‘ntabarrada e sèmpr ca valigia n’ màngh.

:<<Benturnada a Ciàzza, s’gnù! A vè stànca,

s’ r’criàss cu sta bedda f’cuddìna! Ora ggh’a munn’>>.

A föm’na s’ fèrma ‘n mumènt p’ saluèrlu,

mozionada p’ cöss gèst

ch’av u savör da vèra am’cìzia, du’ veru affettu.

Eccòm s’ha vulèss mangè da bedda f’cuddìna!

Ma, cèntu passi anànzi, ggh’è so marì

Ch’ ‘nprimis, i f’cudd’ni nan ggh piàsginu

P’ secönn, av pr’mùra d’ r’vè ‘n càsa

(mànch s’avéss f’gghétti cu spett’nu)

Tèrza e urt’ma còsa, jéu nan è purtà p’ sti fastucchi.

No méntr s’ha f’rmà p’ guardè a scèna e i so oggi par ch d’sgess’ru

“Avà, Rosà, mòv’t, ggh’ai désg giörni d’ témp

p’ mangèt tutta a v’rduredda e i f’cuddìni ch’ voi”

A föm’na, ch’ capisc so’ marì o’ barbariar d’ l’oggi,

p’ nan fè chiàcch’ri mànch bonu r’vadi a Ciàzza,

u scuta e s’ sp’dugghia a cam’nè.

Talìa arréra a bedda f’cuddìna

t’nùa n’dda màngh cu tanta d’l’catèzza

mànch s’ nan avèss spini.

Cussà comm’ava èss dözz?

“Nònzi, gràzi cu tutt u cör, CÒM S’ L’AVĖSS ACCETTAT”

Dumàngh mattìngh n’ v’döma.